دیدار سوپرجام لیگ ایران بین پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر و سپاهان، قهرمان جام حذفی فصل گذشته، در شرایطی به میزبانی اراک برگزار شد که تیم زردپوش اصفهانی به لطف گل زودهنگامی که در این دیدار وارد دروازه رقیب کلاسیکش کرد، به برتری رسید تا برای اولین‌بار طعم بالابردن کاپ در سوپرجام ایران را بچشند.
قدر کافی عجیب و غریب باشد چراکه سپاهان با آن همه قهرمانی در لیگ برتر که پس از پرسپولیس، بیشترین عنوان را به دست آورده، تا به حال در کسب سوپرجام ناتوان نشان داده بود. البته که بخشی از این موضوع مربوط به افت این تیم در سال‌های اخیر و بخشی دیگر مرتبط با تغییر قوانین در برگزاری سوپرجام فوتبال ایران بود که در بازه زمانی طولانی‌مدتی برگزار نشد.
به هر حال، هرچه که بود، سپاهان پس از رسیدن به عنوان قهرمانی در جام حذفی به همراه ژوزه مورایس در فصل گذشته، به طلسم جام‌نبردن‌هایش در فوتبال ایران پایان داد و رقیب پرسپولیس، آماده‌ترین تیم دهه اخیر فوتبال ایران در دیدار سوپرجام شد. سپاهان در این بازی با آنالیز بهتر رقیب، برای اولین‌بار سوپرجام را هم به دست آورد تا حالا کاپ این تک‌بازی را هم در ویترین افتخاراتش جانمایی کند. فارغ از مباحثی که پیرامون این بازی وجود دارد، در 48 ساعت اخیر، بیش از آنکه به برتری سپاهان در این دیدار پرداخته شود، شکست پرسپولیس و اوضاع این تیم بازتاب داده شده است.
شاید به‌واسطه طیف بیشتر طرفداران پرسپولیس و البته تمرکز رسانه‌ای بیشتر روی این باشگاه، چنین موردی طبیعی باشد ولی واقعیت امر این است که تیم اصفهانی این روزها شایسته احترام بیشتری در فوتبال ایران است. خاصه آنکه قدرت فنی زردپوشان در دیدار اخیر به کنار رانده شده و شکست پرسپولیس را حاصل اتفاقات، اشتباهات احتمالی داور یا عدم تعیین تکلیف نیمکت این تیم ارزیابی کرده‌اند.
با این حال، به نظر می‌رسد فراتر از تمامی این موارد، قدرت فنی سپاهان در این جدال و اصولا تداوم ثبات در این باشگاه باعث شد سپاهان دست بالا را در مقایسه با پرسپولیس در این بازی داشته باشد. شاگردان کارترون فرانسوی در حالی برابر رقیب قدرتمند خود به برتری رسیدند که در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر شرایط بسیار مساعدی دارند و در پایان رقابت‌های نیم‌فصل نخست، بالاتر از همین پرسپولیس و فقط به دلیل تفاضل گل کمتر در مقایسه با تراکتور، در رده دوم جدول ایستاده‌اند. اینها منهای موارد قابل ذکر و آماری است که نشان می‌دهد این تیم ثبات لازم را در فوتبال ایران در ماه‌های اخیر داشته است. مثلا سپاهان هرگز در پنج بازی اخیرش در لیگ برتر شکستی نداشته است.
آنها همین حالا یکی از کاندیداهای جدی رسیدن به عنوان آقای گلی را در ترکیب دارند و به لحاظ میانگین کسب امتیاز از هر بازی، به طور مشترک با تراکتور، در صدر این بخش قرار می‌گیرند. ضمن اینکه نباید از یاد برد که سپاهان در دیدار اخیر مقابل پرسپولیس، چندین مهره کلیدی‌اش را هم در اختیار نداشت یا اینکه نتوانست بهره صددرصدی از آنها ببرد. درست است که اگر شرایط پرسپولیس به لحاظ ثبات نیمکت بهتر بود، کار برای تیم اصفهانی سخت‌تر می‌شد ولی مرور جدال‌های گذشته این دو تیم نشان می‌دهد نه در این بازی، بلکه در مجموع دیدارهای اخیری که سپاهان با پرسپولیس، به عنوان برترین تیم ایران، داشته‌اند، آنها راه مقابله با سرخ‌پوشان تهرانی را فراگرفته‌اند.
اینجا همان نکته‌ای است که شاید عمده دلیل ناکامی پرسپولیس برابر سپاهان را تشریح کند؛ ماجرا از این قرار است که پرسپولیس در پنج بازی گذشته برابر سپاهان متحمل چهار شکست شده است. تنها دیداری که پرسپولیس برابر سپاهان موفق به کسب امتیاز شد، به دیدار برگشت فصل گذشته بازمی‌گردد که به تساوی بدون گل انجامید. پرسپولیس در این بازی‌ها در گلزنی هم توفیق چندانی نداشت و در این چهار بازی لیگ و یک بازی سوپرجام تنها یک گل زده و در یک بازی موفق به بسته نگه‌داشتن دروازه‌اش شده است.
البته که این آمار به معنای برتری یک‌طرفه سپاهانی‌ها در مچ‌اندازی با پرسپولیس نخواهد بود، چراکه مرور نتایجی که این دو تیم در سالیان اخیر گرفته‌اند نشان می‌دهد پرسپولیس به لحاظ داشتن ذهنیت قهرمانی و میل به پیروزی، وضعیت بهتری نسبت به سپاهان داشته است. مرور این موارد حداقلی کفایت می‌کند تا همه چیز بازی سوپرجام سیاه یا سفید دیده نشود.
پرسپولیس تیم همیشگی نشان نداد و سپاهان با آنالیز بهتر توانست دست بالا را به لحاظ کسب نتیجه در این دیدار داشته باشد. البته که سطح انتظارات از دو تیم برتر فوتبال ایران در چنین جدالی بسیار بالاتر از نمایش اخیر دو تیم بود ولی به هر روی با توجه به انسجام بیشتر سپاهانی‌ها در این جدال، بی‌انصافی است که برد آنها پشت شرایط نامیزان این روزهای پرسپولیس مخفی بماند.
source